Home is where the hatred is.
Home is filled with pain,
and it might not be such a bad idea if I never,
never
went home again.
Esther Mae Jones werd geboren op 23 december 1935 in het door rascisme gekenmerkte Galveston, Texas. Op 14-jarige leeftijd deed ze mee aan een talentenjacht en trok de aandacht van enkele muzikanten met wie ze vanaf dat moment op tournee door het land ging.
Little Esther (de naam waar ze aanvankelijk carriere mee maakte) kende enkele muzikale successen. Ze mocht wereldwijd optreden, alleen, maar ook met andere bekende namen. Ze werd geroemd vanwege haar specifieke, nasale stem, waardoor ze vaak vergeleken werd met andere niet-fluweelzachte zangeressen als Nina Simone en Dinah Washington.
Helaas raakte ze op jonge leeftijd verslaafd aan verdovende middelen en toen ze eenmaal heroine begon te gebruiken, was het einde in zicht. Ze veranderde haar artiestennaam in Esther Phillips, de achternaam vernoemd naar een Phillips pompstation bij haar in de buurt.
In 1972 bracht ze haar album 'From A Whisper To A Scream' uit met daarop haar beroemde Gil Scott-Heron cover 'Home Is Where The Hatred is'. Dit liedje is geschreven vanuit het standpunt van een verloren heroinejunkie en was volgens Phillips het moeilijkste en meest persoonlijke liedje wat ze ooit gezongen heeft.
Voor 'From A Whisper To A Scream' kreeg ze een Grammy nominatie, maar de daadwerkelijke prijs ging naar Aretha Franklin die, bij ontvangst, zei dat de prijs eigenlijk naar Phillips had moeten gaan.
Het intensief gebruik van heroine en alcohol zorgden ervoor dat haar lever en nieren het uiteindelijk opgaven, ondanks verschillende opnames in afkickcentra.
Esther Phillips stierf in 1984 op 48-jarige leeftijd aan de directe gevolgen van haar verslaving.
Klik op de laatste foto om haar meest persoonlijke nummer 'Home Is Where The Hatred Is' te downloaden vanuit de speciale muziekarchieven van Frankoverlast.
Bronnen: Soulwalking.co.uk, En.wikipedia.org, The Story Of Little Esther.earthlink, aa.registry.com
Post jij altijd drie keer op een dag?!?
BeantwoordenVerwijderenWaar haal je de inspiratie en de tijd vandaan?
Oh ja. Je hebt vakantie. Is ook zo.
(grinnik)
BeantwoordenVerwijderenMaar ik ben ook naar het bos geweest vandaag met de hond, heb een pompoenbrood gekocht voor 1,30 euro bij de bakker, een dweil bij de Blokker (miskoop, want bleek een 'stofzwaard' te zijn, stofzwaard?? Klinkt en ziet eruit als iets waarmee de bijstandsridder vroeger zn vijanden te lijf mee ging) én ben zelfs nog op visite geweest bij iemand voor een blikje fris en om de Nieuwe Revu te lezen (zo'n leuke visite ben ik).
Maar eenmaal thuis sluit ik de Ipod weer op de stereo aan en terwijl ik de pastasalade maak hoor ik dat mooie liedje van Esther Phillips weer voorbijkomen. Denk dan aan haar heroineverslaving en 15 minuten later staat het op mn site.
The thing is; ik post gewoon snel omdat ik de laptop altijd wel ergens heb rondslingeren en een berichtje is zo gemaakt.
Dat Diane Fossey stukje kwam omdat ik iemand aan de telefoon had die vroeg of ik dat Bokitofilmpje had gezien. Even YouTuben, kijken, al kijkend link leggen naar Diane Fossey (wiens boek tijdens het telefoongesprek op ooghoogte in mn kast stond) en wederom; 5 minuten later stond t op mn site.
Dát en ik heb vakantie.
Is ook zo.
Pompoenbrood?!?
BeantwoordenVerwijderenWat ben jij voor iemand?
Iemand die over het winkelcentrum loopt met in zn ene hand een halfje, gesneden pompoenbrood en in zijn andere hand een gigantisch stofzwaard.
BeantwoordenVerwijderen'Wat ben jij voor iemand?'
Je bent vast niet de enige die dat vandaag gedacht heeft.
(is het jouw bedoeling om met je posts meer vragen op te wekken dan antwoorden? Ik blijf maar vragen.)
BeantwoordenVerwijderenWe stoppen niet met vragen omdat we ouder worden, we worden ouder omdat we stoppen met vragen.
BeantwoordenVerwijderenDiep he?. Nu word ik ook wel moe van mijzelf.
Frank, wat ben ik toch voor iemand?
Dus EIGENLIJK word ik niet ouder.
BeantwoordenVerwijderenIk vraag altijd van alles aan iedereen.