Parallel Universes

Rabbit Hole is een mooie film. Echt zo'n film waar ik zin in had. Het verhaal gaat over een echtpaar (Nicole Kidman en Aaron Eckhart) dat moeite heeft om de scherven weer aan elkaar te plakken na de dood van hun vierjarige zoontje. Zij trekt zich terug in haar verdriet en sneert naar de mensen wiens intenties in principe goed zijn. Hij probeert de draad weer op te pakken, maar mist alles en kan daarom moeilijk afscheid nemen van datgene wat hem aan zijn zoontje doet herinneren. De rol van de in stilte diep gegriefde moeder is Nicole Kidman op het lijf geschreven. Koud, frigide en met een bevroren glimlach die niet kiezen kan tussen neerbuigendheid of afstandelijkheid. Je mag zeggen wat je wilt, maar ze kán acteren. Zeker in die momenten waarin niks gebeurt, maar alles zichtbaar is in dat verdrietige gezicht.

In deze film (oorspronkelijk een toneelstuk) uit het verdriet zich maar weinig in bombastische huilbuien (hoewel we er soms wel getuige van zijn). Het laat zich meer zien in lege huizen, kleurloze kleding, stilte en dingen die niet uitgesproken worden. Zwaarmoedig is de film echter niet. Tenminste, voor zover het onderwerp dat toelaat. Het is gewoon een sterk verhaal dat zelfs een aantal interessante wendingen herbergt. En dus uitstekend geacteerd.