Een Verzameling van Wilde Beesten

Er is een reden dat ik vandaag al vier wassen heb gedroogd. Ik heb namelijk een condensdroger, een trouw en krakkemikkig oud ding dat na een draai aan een knop ongeveer drie kwartier lang warme lucht in de keuken blaast. En in de keuken hangt ook de grootste cv-radiator in huis aan de muur. En het espressoapparaat. Dus op winterse sneeuwdagen als deze kun je mij vaak in de kleine keuken vinden, staande met mijn rug tegen de radiator, een mok koffie in de rechterhand en een boek in de linker. En zo las ik vandaag Zeitoun van Dave Eggers uit, nadat ik er eergisteren in begonnen was.

Niet dat ik vandaag niets anders gedaan heb. Ik werd wakker om tien uur, ontbeet (kwark met banaan en een kom groentenoedels) en ging de stad in. Daar aangekomen kreeg ik meteen een duidelijke boodschap door; wegwezen hier. Veel te druk, opgedrongen Dickensiaanse kerstgezelligheid, onsmakelijke hemarookworstbekken - je merkt het al; het lag meer aan mij dan aan de mensen in de stad. Die hadden het prima naar hun zin, ik was clearly niet in the mood to be jolly, lahahahaha, lala la laa. Terug naar huis, dus. Langs Middelink (waar een enge jongeman bij de meubels werkt, langs de Boni, langs de broer van Evert van Benthem ("...en schaatser!"), langs Sunnee (het Thaise vrouwtje waar je sinds een week of twee ook eten kunt afhalen, maar wat volgens mij niemand doet) en een korte stop bij de Natuurwinkel voor koffiebonen, volkorenbrood, geitenkaas en een seitanbroodje.

Thuis begon ik weer in het boek van Eggers. Deze schrijver heeft mijn geduld flink op de proef gesteld met A Heartbreaking Work Of Staggering Genius, maar wist mij daarvoor flink te betoveren met What Is The What. Nu dus Zeitoun, waargebeurd, over New Orleans en Katrina, Homeland Security, schending van mensenrechten, familie, eer en fatsoen. Een mooi boek. De laatste twee bladzijden Amerikaans Sentimenteel (onnodig voor de nuchtere Hollandse lezer), maar met een ijzersterk begin (een prachtig Syrisch visserstafereel). Ook bevat het boek een sterk citaat uit de Koran:

Wanneer de zon is verduisterd
wanneer de sterren naar beneden vallen
wanneer de bergen in beweging zijn gezet
wanneer de zwangere kamelen zijn genegeerd
wanneer de wilde beesten zich hebben verzameld
wanneer de zeeën aan het overstromen zijn gebracht
wanneer de zielen zijn gedekt
wanneer het begraven meisje is gevraagd
voor welke goddeloosheid ze was afgeslacht
wanneer de geschriften zijn ontvouwen
wanneer de hemelen zijn weggescheurd
wanneer hellevuur fel aan het branden is gebracht
wanneer de Tuin is afgesloten

..zal elke ziel weten waarvoor het vatbaar is.

En later ben ik nog even koffie gaan drinken bij mijn ouders, want die had ik al een poosje niet gezien. En ik had saag paneer meegenomen, een Indiaas gerecht met spinazie, Indiase kaas en kruidige rijst. Mijn ouders wilden geen portie, maar wilden wel wat proeven van die spinazie en kaas. Later wilde mijn vader nog wel wat. En uiteindelijk gaf ik hem mijn halfvolle bord. En kreeg ik koffie. "Truus," riep mijn vader, "Frank heeft ons aan het Indiase eten gekregen!" Mijn moeder schoof onaangedaan haar lasagne in de oven. "Niet overdrijven, Jan." En dat was dat. En ik kreeg een tweede bak koffie.

Later ging ik naar huis en al rijdende over de sneeuwplakkaten moest ik denken aan liedje van Paul Simon, (slip slidin' away, slip slidin' away, you know the nearer your destination, the more you're slip slidin' away). En nu ga ik weer een natte was in de droger doen, het wordt hier een beetje kil. Zo een nieuw boek uitzoeken.