Ik heb deze dag bij vlagen verlied, dus het lijkt me niet meer dan eerlijk als ik enkele van die liedjes met jou deel, Trouwe Lezer. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat de hier geplaatste liedjes wel degelijk worden beluisterd, dus daar gaan we dan. Op goed geluk.
Het eerste liedje is Kathy & Tommy van filmcomponist Rachel Portman. Ik las laatst een vernietigende recensie (want in de Nederlandse taal zijn vervelende recensies altijd 'vernietigend') waar een criticus de nummers op het album Never Let Me Go de grond in schreef. Onzin, want de dromerige, natuurlijke muziek is schoon en proper en zeer zeker de moeite van het lomezondagmiddaggen waard. De film is (zij het soms wat langdradig) ook de moeite waard: vooral de art direction en fotografie. Goede muziek om op te zetten als je jezelf terugtrekt in huis zonder daadwerkelijk zin te hebben om aandachtig te luisteren.
Liedje nummer twee komt ook uit een film en wat een verrassing was het toen Daft Punk de muziek ging doen voor Tron Legacy. Ik zag het album vaak voorbij komen op het internet en klikte elke keer genadeloos door. Daft Punk als filmcomponisten? Thanks, but no thanks. Tot ik een week geleden een mooi nummer hoorde op een Amerikaans online filmmuziekkanaal. Bleek dus een adagio te zijn uit Tron Legacy. Toen heb ik het album maar vlug neergelaad. En het valt niks nie tegen. Hieronder een van de drukkere nummers van een album dat je eventueel in de schappen bij Ambient mag neerzetten.
Drie is van Teitur, een Scandinavisch blond mannetje met een eerlijke stem. Dit nummer komt van zijn debuutalbum Poetry & Aeroplanes (2003) en ik ben niet te beroerd om het met hem mee te zingen. Eenvoudige muziek die prettig wegluistert. En mooie teksten ook. "Her mind, was a very big house, we got lost there for hours. Until August fell." Hou maar op, ik geef me al over.
Vier moet het ook hebben van één zinnetje tekst. "Look at this face, I know the years are showing." En dan ben ik al overtuigd, Trouwe Lezer. Haha. Ach ja, wat een sentimentele dwaas. Het scheelt dat een van mijn alltime-favorieten het zingt. Aaron Neville. Met dat mokkel.
Liedje drie zing ik ook al mee, kan me wel vinden in wat je schrijft.
BeantwoordenVerwijderenVan nummmer twee wil ik wel meer horen! Lekker chaotisch.
En vier; ik wist niet dat jij zo'n romantische dwaas was zeg. Daar gaat je reputatie.
Reputaties zijn net als voetbalkaartjes.
BeantwoordenVerwijderenSoms stop je ze in je binnenzak,
dicht bij je hart.
Het andere moment geef je ze aan anderen
met het risico dat ze op de straattegels
voor de Albert Heijn belanden.
Sommige kaartjes zijn zoveel waard dat een ander niet in de buurt komt. Laat staan dat je ze zomaar inruilt. Die gaan op het plankje naast je bed.
BeantwoordenVerwijderenIk heb geen plankje
BeantwoordenVerwijderennaast mijn bed. Ik word wel
eens wakker met een plank in mijn bed.
Waar is de chatfunctie hier?
BeantwoordenVerwijderenKan 'm zo gauw niet vinden..
I don't know much, but I know wél dat ik gister in de spiegel keek en precies hetzelfde dacht als wat Aaron N. zong.
BeantwoordenVerwijderenDe andere twee nummers ken ik niet en kan ik niet luisteren met mijn htc'tje. Maar het zal ongetwijfeld het luisteren waard zijn...
Teitur hiep, wij hebben hem in de auto. Vooral tegen een Frans decor en in het zonnetje doet hij het goed. Hoewel ik daar veel te weinig van krijg, nu ik erover nadenk.
BeantwoordenVerwijderenEn Daft Punk in filmversie, nice!
Tietur in de auto?
BeantwoordenVerwijderenHee! Laat hem eruit!
(zie? ik ben niet altijd grappig)
Wat zou je ervan denken om hiervan een Spotify-playlist te maken?
BeantwoordenVerwijderenVeel te ingewikkeld, Martino.
BeantwoordenVerwijderenIk heb soms al moeite met de
werking van het koffieapparaat.
Ik luister altijd naar je muziek, eerlijk waar!
BeantwoordenVerwijderenGeweldige keuze opnieuw Frank.