De Geheime Geschiedenis van Mijn Woonkamertafel

Terwijl ik driftig aan het tikken ben op de laptop, komt er ineens het idee om een foto van mijn tafel te maken. Een niet-in-scene-gezet-foto. Met wat uitleg hier en daar, zodat jullie weten wat je ziet. Neem nu die gieter aan de rechterkant. Ten eerste vroeg ik me vanmorgen af waarom deze Aziatische tekens op de voorkant heeft staan. Dient het een soort van oosterse reinheid uit te stralen? Betekent het 'Dood Aan Blankie' in het Mandarijns? Nou ja, maakt ook niet uit. De reden dat die gieter op die plek staat is omdat het daar niet hoort. Het hoort op de wasdroger te staan. Dus elke keer als ik de gieter op deze vreemde plek zie staan, denk ik: oh ja, ik moet de planten nog water geven. Dat denk ik nu al een paar dagen, dus echt werken doet de tactiek niet.

Naast de gieter staat een leeuw. Ik ben helemaal niet van de Narnia-boeken, heb er nooit eentje gelezen, maar die leeuw (Aslan) vind ik wel cool. In de films heeft hij de stem van Oskar Schindler en is hij heel dapper en vredig en jezussig. Ik zeg jezussig, want C.S. Lewis heeft de leeuw gebaseerd op Jezus. Want zoals we allemaal dienen te weten zijn de Narnia-boeken bijbelse hervertellingen. With a twist. Naast de leeuw staat een houten pauw. Deze pauw heeft niets weg van de Messias. Al denkt hij er zelf anders over. Het arme beest. Ik heb hem louter gekocht vanwege de kleuren. Achter de leeuw en de pauw staat mijn kaarsenstandaard van gesoldeerde-vogels-op-wrakhout.

Dan het stapeltje boeken. Bovenop ligt een reisjournaal dat ik verleden week van iemand kreeg. Ik lachte er wat om en deed het ding in mijn tas. Gisteren ontwaakte ik uit een roes van een uurtje internetmadness en vond mijzelf plots schrijvend in het reisjournaal. Blijkbaar had ik de neiging gevoeld om mijn waanzinnige vliegtuigreis naar de andere kant van de wereld in stappen op te schrijven. Onder het journaal ligt The Dead. Dat is een deel twee. En wordt bewaard voor de zomervakantie. Het is toch al dead dus kan het best even wachten.

Daaronder A Visit From The Goon Squad wat een geweldig boek schijnt te zijn dat ik maar niet open lijk te kunnen slaan. Daaronder Starfish, een SF-boek over leven in de dieptes van de oceaan. Gelezen en klaar voor transport naar de bibliotheek. Dan Leven en Werken van De Kabouter van Rien Poortvliet en Wil Huygen. Vanwege de geweldige illustraties en handgeschreven teksten. Volgende in de stapel is Frank LLoyd Wright, want hij maakte huizen waar ik graag in wil wonen. Nog maar een miljard euro en die droom is ook vervuld! De Geheime Geschiedenis van De Wereld vol geheime genootschappen, uitleg van symbolen en andere duistere business. Daaronder een reisboek over Australië en Nieuw-Zeeland.

Vóór de boeken mijn trusty black etui. Waar al mijn dure pennen en stiften te vinden zijn. Op de foto zijn de ingewanden uit de etui gerold omdat ik op zoek was naar mijn vulpen. Deze zie je ook op tafel liggen. Gekregen toen ik mijn eindstage van de lerarenopleiding volbracht en mijn steun en toeverlaat in het klaslokaal. Er gaat niets boven een vulpen. Vandaag gebruikte ik hem om de schoolbestelling in mijn notitieboek te krabbelen. Rekenwerkboeken, spellingwerkboeken, schrijfschriften, werkboeken Engels, that shit.

Naast de neplavendel (lees het stukje over de gieter nog eens na als je wilt weten waarom de lavendel nep is) ligt een kladje papier met een steen erop. Op het kladje staat een herinnering aan mijzelf dat ik de schoolbestelling moet doen. De steen heb ik gekregen van vrienden en komt uit Tsavo, een regio in Kenia die wereldfaam kreeg door de beruchte aanvallen op mensen door twee leeuwen.

Verder staan er nog drie kaarsen en ligt er de afstandsbediening van de stereo. Die al de hele ochtend filmmuziek speelt. Want daar raak ik door geïnspireerd. En de laptop natuurlijk. Die na het schrijven van dit stukje waarschijnlijk weer wordt opgeborgen, evenals de etui, notitieboek en gieter. Maar niet voor ik de planten water heb gegeven.