The Devils Marbles

En zo kreeg ik vanmorgen, toen ik met koffie in de hand en de jas nog aan (want pleinwacht), de schoolcomputer aanslingerde, opeens een aantal foto's van de Duitse Sabrina in mijn postvak. Overigens verschool zij zich onder een zeer opmerkelijk e-mailadres, maar toen ik dat net door Google Translate gooide, bleek het een vrij normale Duitse samenstelling te zijn. Okay. Hoe dan ook, de foto's.

Op de bovenste foto lig ik te zonnen op één van de Devils Marbles (ik weet vrij zeker dat er ergens een apostrof in die titel hoort, maar Het Gehele Internet spreekt me tegen, dus vooruit dan maar). Deze bijzondere rotsformaties vind je in de outback van Australië en daar zat ik dus een poosje geleden. Toen we aankwamen zag ik in de verte een geschikte rots om een uurtje op weg te niksen. Na een klimtocht van zo'n tien minuten kwam ik bij de rots aan en wijdde ik me aan het overpeinzen van helemaal niets.

Echter zag ik na een paar minuten kleine poppetjes mijn richting opstommelen. Het waren reisgenootpoppetjes en ze keken naar mij. Het duurde dan ook niet lang of de rots lag bezaaid met mensen die zich allemaal hevig hadden overgegeven aan het overpeinzen van helemaal niets. Toch werd het een Heel Ontspannen Reismoment.

Op de onderstaande foto ben ik aan het kanoën bij de Katherine Gorge in Nitmiluk Park, een stuk noordelijker in Australië dan The Devils Marbles. Een schitterende kloof van zandsteen en een rivier waar zowel de ongevaarlijke zoetwaterkrokodillen (alle seizoenen) als de zoutwaterkrokodillen (alleen in wet season) in voorkomen. Met Sabrina voorin de kano en gewapend met drie mueslirepen peddelden we in een paar uur naar een prachtige zwemplek. Sabrina heeft de foto niet zo charmant genomen, want het lijkt wel alsof ik mijn Devils Marbles tentoonstel.